Rozpoznawanie choroby

Jedynym badaniem, które w sposób pewny może dać odpowiedź na pytanie, czy nasze chrapanie jest sygnałem poważnych zaburzeń, jest  tzw. polisomnografia (PSG) czyli badanie snu.

Badanie trwa jedną noc, jest bezbolesne.

Polega na zapisywaniu faz snu (EEG), czynności serca - EKG, ruchów oddechowych klatki piersiowej i brzucha, dźwięku chrapania, pozycji ciała, przepływu powietrza przez usta i nos, saturacji (utlenowania krwi). Parametry te rejestrowane są przy pomocy czujników, które zakłada się na głowę, palec i klatkę piersiową. Podczas badania nad jego prawidłowym przebiegiem i nad pacjentem całą noc czuwa pielęgniarka. Badanie zapisywane jest w komputerze, a następnie lekarz dokładnie ogląda zapis i stawia diagnozę.

Fragment zapisu polisomnografii. Strzałkami zaznaczono bezdechy.

Czasami w celu orientacyjnej oceny oddychania podczas snu stosuje się aparaty  tzw. screeningowe lub przesiewowe, które rejestrują tylko kilka parametrów np. chrapanie, bezdechy, saturację, pozycję ciała.  Jest to badanie uproszczone, bez oceny faz snu. Plusem badania takim aparatem jest możliwość wykonania badania w domu pacjenta – badania te nie są jednak finansowane przez NFZ. Mają one też ograniczoną wartość diagnostyczną, gdyż nie rozpoznają czy i jak głęboko pacjent śpi.

Obturacyjny bezdech senny (OBS) rozpoznaje się na podstawie wskaźnika bezdechów i spłyceń oddychania w czasie godziny snu (RDI). Norma u człowieka zdrowego wynosi do 5/godz.

Przy wskaźniku powyżej 5 a poniżej 15 rozpoznajemy postać łagodną OBS, wartości pomiędzy 15 a 30 to postać umiarkowana ,  a gdy zaburzeń jest powyżej 30 na godzinę mamy do czynienia z ciężką postacią choroby.

Niezbędne do postawienia prawidłowej diagnozy jest także ocena ilości mikrowybudzeń oraz przebudzeń w każdej godzinie snu (w tym celu konieczna jest ocena zapisu czynności mózgu, czyli EEG) a także spadków utlenowania krwi, czyli tzw. desaturacji w korelacji z nieprawidłowościami w przepływie powietrza, a także wybudzeniami.

W zależności od ciężkości  choroby, nasilenia objawów (w tym zwłaszcza senności w ciągu dnia) oraz współistnienia innych schorzeń, lekarz podejmuje decyzję o tym, jakie leczenie będzie konieczne u danego pacjenta

Jak się przygotować do badania?

Przed badaniem należy:

• wstrzymać się od picia mocnej kawy, herbaty, alkoholu, przyjmowania leków nasennych
• starać się nie wysypiać poprzedniej nocy

W dniu badania:

• należy zabrać ze sobą piżamę, najlepiej rozpinaną z przodu, przybory toaletowe, przyjmowane leki, posiadane dokumenty leczenia i  wyniki badań
• należy  zgłosić się  na Izbę Przyjęć w uzgodnionym uprzednio terminie,ze skierowaniem z Poradni Zaburzeń Oddychania w czasie snu i dokumentami ubezpieczenia
• badanie kończy się około 6-tej rano
• wynik badania można uzyskać po 2-3 dniach – z uwagi na to ,że dokładna ocena zapisanego w komputerze  „ snu” pacjenta zajmuje lekarzowi kilka godzin

< wróć do zakładki Pacjent