Chrapanie

Chrapanie jest pierwszym objawem obturacyjnego bezdechu sennego. Jest objawem szczególnie dokuczliwym dla partnera osoby chrapiącej oraz krępujące, gdy dzielimy pokój z inna osobą np. w sanatorium czy hotelu. Występuje ono  u ok. 24% dorosłych kobiet i 35-45% mężczyzn.

Chrapanie jest dźwiękiem powstającym wskutek wibracji miękkich części gardła, głównie podniebienia miękkiego i języczka. Niekiedy drgania mogą także obejmować nagłośnię, migdałki, boczne części gardła. Chrapanie najczęściej pojawia się podczas snu w pozycji na plecach, u niektórych osób tylko po spożyciu alkoholu, leków nasennych, u palaczy tytoniu, osób otyłych. Występuje także u osób z problemami laryngologicznymi jak skrzywienie przegrody nosa, polipy nosa, przerost migdałków.

Głośność chrapania mierzy się za pomocą mikrofonu połączonego z analizą dźwięków podczas badania polisomnograficznego. Epizod chrapania to dźwięk o głośności do 55dB. Chrapanie może osiągać głośność  porównywalną z hałasem wytwarzanym przez młot pneumatyczny.

Chrapanie głośne z przerwami w oddychaniu w czasie snu jest objawem zwężenia gardła. Przerwy w oddychaniu nazywamy bezdechem.  Fizjologicznie w czasie snu dochodzi do wiotczenia mięśni gardła i łatwiejszego ich zapadania się. Pewne elementy budowy gardła i twarzoczaszki uwarunkowane genetycznie sprzyjają powstawaniu chrapania i bezdechów np. duży język, wiszący długi języczek, cofnięta żuchwa. Każdy chrapiący powinien być  dokładnie zbadany laryngologicznie i mieć wykonanie badanie polisomnograficzne.

Ustalenie przyczyny chrapania pozwala na wdrożenie leczenia. Stosowanie „cudownych” kropli  przeciw chrapaniu, rozszerzaczy nosa, poduszek nie przynosi efektu, a może być przyczyną opóźnienia w rozpoznaniu choroby.